Gezi Parkı Destanı Şiiri - Nevzat Dağlı

Sanmayın Gezi Parkı yalnızca bir korudur,
O, rantçıya sorulan en anlamlı sorudur.
Orda korunan değer, yurttaşlık onurudur;
İnsanı test etmeye bir sınav oldu Gezi,
Halk daha söylemedi söylenecek son sözü.

Zulüm kararlarıyla çok ana ağlattılar,
Acıyı paylaşana karalar bağlattılar.
Sandılar ki baskıyla sinmeyi sağlattılar;
Oysa mazlumlar ile her zaman doldu Gezi,
Halk daha söylemedi söylenecek son sözü.

Gitti Abdullah Cömert ve Ethem Sarısülük,
Bitti İrfan Tuna’da, Berkin Elvan’da soluk
Fidanlara kıydılar, kan aktı oluk oluk.
Mehmet Ayvalıtaş’ı yollarda buldu Gezi,
Halk daha söylemedi söylenecek son sözü.

Ali İsmail Korkmaz, pusularda can verdi,
Polis Mustafa Sarı, görev için kan verdi.
Ulusun direnişi tüm dünyaya şan verdi,
Umudu kurtarmaya açık bir yoldu Gezi,
Halk daha söylemedi söylenecek son sözü.

Haziranlar tükenmez, despotlar yanılıyor,
Zalimler lanetlenip, mazlumlar anılıyor.
Yaprak döken umutlar kurudu sanılıyor;
Her baharda yeşerdi, sanmayın soldu Gezi,
Halk daha söylemedi söylenecek son sözü.

Atatürk’ün gençliği başkaldırdı Gezi’de,
Feda ettiği yüreği, feda etti gözü de.
Meydanlarda haykırdı, söylenecek sözü de;
Nevzatların içinde can gibi kaldı Gezi,
Halk daha söylemedi söylenecek son sözü.