Gezi Parkı Şiiri - Murat Akbaş

Gezi parkındayız...
Umutlarımız yeşerecek diye...
Umutlarımız yağmur gibi bereketli...
Gözlerimizden boşalıyor...
Sanma ki biber gazından...
Yeşeriyor umutlarımız diye...
Bir de utanmadan...
Sidik kokuları uzaklardan kokusunu alıyorlar...
Lakin olsun ölüm kokusundan...
Vahşet çığırtganlığından iyidir...
İnsanın yaşam, özgürlük tutkusundan...
Gerisini sen düşün...
Bir umudum var...
Bir emanetim var...
Bunu sadece ve sadece...
Gençliğe emanet ediyorum...
Diyen bir atamız var...
Lakin hiç bir zaman;
Kibir ve kindarlığı yoktu...
Bir de kindar gençlik hiç istemedi...
Gezi parkında dolaşıyor...
Ne sen farkındasın...
Ne de bürakrasi farkında...
Yeni nesil geliyor...
Tomalara nispet gümbür gümbür...
Emanetini unuttuğu veya unutturulduğu...
Emaneti almaya...
Kimden mi?
İhanet edenlerden...