.Gezgin gönlüm... Şiiri - Gönül Ersin

Tutup ebem kuşağının kurdelesini savrulan ucundan
Uçup sürgün kuşlar gibi göçmenlere karıştım
Takıp peşim sıra uçurtmamın kopmalara uğramış kuyruğundan
Aşıp sonsuzluk diyarını renklerce, benlik özüme süzgün vardım.

Mevsimler gibi sayısı yoktu döktüğüm göz yaşımın
Uğrağım olup kalamadım bir renkte kılıp karar
Yolum çok uzun henüz başındayım bir garip yolculuğun
Sarmalıyım sarıp sarılıp evreni bir yanından diğerine renk renk
Bulmalıyım diğer ucunu sırra kadem basmadan emek vererek.

Kırmızı, turuncu, sarı, yeşil, mavi, mor
Aradaki tonları gel gönlüme sor
Bedenim olmuş bir beyaz martı, tüylerim hafifliğinde her yan
Kalmamış içimde okaliptüs tarlalarından geçtiğimden gamlı zan
Olmuşum vaha içinde su, tohumlarımla asırlar aşıp çiçekler açan
Nefes nefes çekmişim enginliği içime bulutlarım erguvan

Çiy taneleri misali dökülmüşüm damla damla ibrişim giysilere
Motif olup süslemişim anlamınca gönüllere eser verip çizgilerce
Kim geçmiş benden önce, bu ellerden benden sonra değil umurumda
Ben keşfettim, ben feth ettim aşkı da sevdayı da seyr_ü sefer halimle
Parmak ucu dokunuşum leblerimde busemle
Bir başkadır dilimdeki melodinin tınısı,başkadır raksım gibi dansım da
Hele bir de hayallerim sandığımda kilitsiz, çoğalmış bereketi başı boşsa

Yazıp sayfaların en hasına seçkin kelimeleri gamsız yüreğin
Çizip resmini endamında büyüsü ile gönlüme sızan renklerin
Okuyup bir bir her gördüğüm dilinden yazgıyı gözlerim kurşun
Kayıp yücelerinden hayalin vardım başlangıca süzülüp yolunca kuşun.

.......Yedi renk yetmedi yetmiş hikayeye, her biri bir ömre dönüşen efsaneye,
ötesi bir başka serüvene konu olacak, gezilen yerlerde bir başka şiirde....

kiraz çiçeği
Gönül Ersin