Gezgin Şiiri - Utku Temizkan

Geceler karanlıktan vücut bulan aynadır,
Gözlerimi kapattığımda kabuslarımı kuşanır.
Kalabalık insanı sağır eder kendi sesine,
Hüner yansımalarda yalnızlığı duymaktır.
Ömür belirsizliğe doğru akan ırmak,
Yaşamak bir çemberde dönüp durmaktır.

Anlamlarda hakikat gizli sanırdım.
Üstünü örttüğüm boşluklarla doldum,
Gerçeğin hiç olduğunu taştığımda anladım.

Hayallerle kurulmuş bir diyarda gezgindim,
Nihayetinde yarım düşlerle yeryüzüne indim.
Kendime çizdiğim yollarda kayboldum.
Galiba her şey bir karalamadan ibaretti,
Ve bu anlamsızlık beni var etti.