Gezgin Şiiri - Özgür Özdemir 4

asya’da yanıyor bir yanım
rio’da asi bir nehir
zakkum ve zehir
umut denen şey bizde

sen şimdi hangi Eylül’den kopup
ellerini bıraktın tenime
nasıl çözülüyor bak parmaklarım
ince bir sancı, keskin bir bıçak gibisin içimde

sivas’ta yanan bir ozandım belki
eski bir mabet mısırda
ve Venedikli bir kayıkçı
itiraf etti
yalnızlığımdan öldürdüm tüm insanlığı
orta yerinden geçtim sokakların
roma’da Neron’dum
urfa’da İbrahim
manastırda Meryemin gözleriydim

asya’da yanıyor bir yanım
şakağıma yakın atıyor suretin
kanımda ölümcül bir zehir dolaşıyor
ıskalıyorum yaşamı
nemrut’da taş bir heykele dönüyor zaman…