Gezgin Şiiri - Mahmut Karahan

Gecenin koynunda
Süzülüyor beyaz martı kanatları
Nereye konar bilinmez
Martılar gönüle konmaz

Denizin çocukları geceye susar
Kiremit arası sıklaşır safları
Balıkcılar tezğahında
Çatıya düşer bozuk balık kafaları

Her güç kendince denge
Büyükler arkada durur
Küçükler beslensin diye
Yiyemedikleri sabır tükenir

Martılar ağaçta durmaz
Sokak lambalarının boynununu öper
Gök yüzünün gezgini onlar
Çığlıkları denizi sesler
Acıyı besler
Açlığın sesini duydunmu hiç
Martılar denizi sever