Gezegen Şiiri - İlhan Önal

Uzakta, en uzakta...
Adını unuttu gezegen
Sendeledi
Tam düşecekken
Tanrı koluna girdi
Dost değildi oysa…

Kurban bağışladı
Kuşluk vakti boyunca orucunu tuttu
Öğleyi suyla açtı
Akşam toprak yedi…

Kör bir müzisyen vardı
Sağır nefesiyle; şarkı söyledi

Lal!..

Sarktı bıyığından usanan sayı
Renksiz bir kitabın kapağı gibiydi
Sildi!
Silgisine bulaştı roman

Uzamış lastiğin içine geçmiş grafit
Ömrünün sayfa aralarındaydı
Kırpılmış kâğıt ve çiçek kurusu

Sustu!

Adını unuttu gezegen
Omzundaki boşluğa düştü
Uzattı kollarını hiçliğe…