Gezerken Yağmurda İstanbul'u

Gezerken yağmurda ben İstanbulu
Gözlerim hasretle bakınıyordu
Sel gibi sulardan geçerken yolu
İstanbul ne güzel yıkanıyordu

Vururken dalgalar kızkulesine
Fergadım karıştı martı sesine
Bu gönlüm yağmurun her tanesine
Hep senden dert yanıp yakınıyordu

Bir bilsen ben seni ne çok özlerim
Yağmurla yarışır akar gözlerim
Dermansız bu kalbim yorgun dizlerim
Çıkarken yokuşu tıkanıyordu

Senle İstanbulda yaşadık yazı
Tutar aynı telden çalardık sazı
Yağmurlu havada içimde sızı
Ayrılık yarası çok kanıyordu

Biraz soluklandım bizim sokakta
Sık sık geldiğimiz aşka durakta
Sorar diye durdum köşe bucakta
Seni beni burda el tanıyordu

İnerdin son vapur yanaştığında
Mutluydun benimle dolaştığında
Sevinirdim bana yaklaştığında
Yüzüm alev alev hep yanıyordu

Öyle güzeldinki yoktu benzerin
Kime yazılmışki bilmem kaderin
Ayırdı İstanbul demedi yerin
Belkide benden çok kıskanıyordu

Bugün ben akşamı ettim o yerde
Sensiz çok ağladım gittim yar nerde
Yağan bu yağmurla İstanbul birde
Benim gözyaşımla ıslanıyordu

Yağmur dedi yağacağım,belkiyarın duracağım
Sen nerdeydin yavrucağım, öyle bomboş yar kucağım.