Görmeye özlem duyarım, hala bendeki seni
Kıvranırım yıllardır, aşkın sinemi döve döve
Gitiğin günden bu yana, yaramdan irin akar
Fayda etmiyor merhem, figanım arşı dağlar.
Sensin benim emim, ilacım, çarem, doktorum
Açtığın yaraları bir tek sen ancak yok edersin
Kaldım ulu - ortada sensizlik acı, yapa - yalnız
Çekiyorum her nefes senden ölümü, bile bile.
Oysa ne çok hayal etmiştik mesut aşıklar gibi
Zerresine razıydık mutluluğun, elimizden uçtu
Kan çanağına döndü gözlerim, kurudu yaşları
Acılar içime akar yavaş yavaş, derbeder eder.
Bu bahtıma sen attın, bir de felek o sillesini
Sayısını bilemiyorum, verdiğin hastalıkların
Gezerim hergün vefasız, yokluğunun yanında
Kalmaz bu dünya sana, ben öldükten sonra.
Günüm kara bulut misali, zifiri zindan her yer
Ruhuma çöreklenir, o ettiklerin inan ki bir bir
Niçin gelmezsin, hala anladığım tek bu değil
Sezmeye özlemlerin mi yetmiyor, vicdansız?
Ne yana dönsem, o ay halesi teninin rengi var
Akisleniyor boyuna, gözlerimin yakamozlarında
Ağlıyor bir garip seven içten, sana yana yana
Ediyor bu halin bin perişan, cendereler içinde.
Kayıt Tarihi : 27.6.2013 19:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!