Gezegen Şiiri - Volkan Coşgun

Tinsel bir histerik gezegeniyim ben
Yok olanlar
Yok olmuşluklar
Ve yok olacaklar topraklarım

Tenim biraz daha buruşmaya başladı
Salarım beyazın biraz daha hükmünde
Bazen de, nedendir bilmem, nefes alamıyorum
Ha yaptıklarımı sorarsan
Kısa aralıklarla ebedi yok oluş antrenmanı
Şimdi tin bir yok olma telaşında
Histerilerin kaynağı bundan
Gezegenim dedim ya, büyüktüm hani
Unut bunu…

İçin için zamana şahlanıp
İçip içip zamanla yok oluyorum
Ardımda yok olmuşluklarla
Önümde beni bekleyen yok olacaklarla,
Şimdi sistem çöküyorum,
Seninle sönüyorum…