Gezdirdim Yaşlı Ponçiklerimi

Devlet Üretme Çiftliği’nde battaniyeleri üzerine kırağı düşen seksenliklerim
“Bir eşeğim olmadı” diyen babam, “Bir gün görmedim” diyen anam
Sahilde Nisan yağmurunda zorla yürüyen ikiz yüreklilerim
Elleriniz ne kadar da yapışmış birbirine baston gibi
Acep, ellerinizin çatlaklarından mı elleriniz birbirinden kaymaz?
Bilirim, dizinizde derman, elinizde derman kalmadı…

Üşüdüler de biraz, üşüdüler
“Rahmet yağıyor, bu nefes alana candır, yürüyelim” deyişleriniz bile ortaktı
Tabiatla da arkadaştınız, Battal’la da arkadaş
Akşam yattığımda sokak lambası yanar, sabah kalktığımda yanar, ponçiklerim de yanar
Yorulmak nedir duymamışlar bile adını
Bir merdiveni atlamak dahi, bir dakika kalan ömürlerinden alır ikiz yüreklilerimin…

Dolaştık, ıslandık, ferahladık, anılar yâd edildi, yaren edildi
Derinden bir söylendi Babam; “Arpaçayı aldı da gaçtı, sel Sara’mı aldı da gaçtı….”
Biraz rahatladı mı ne, birazcık evlat mı oldum ne?
Elbet “Bir, biraz” olamazdı ömürlerini bize bedel ödeyene
Sınırsız sorumlu içtenlikleriydi verişleri
Hatta ve hatta ötelerde bile Muhammedi vaat idi verişleri;
“Cennet, anaların ayakları altındadır…”