Geyik Cılgası Şiiri - Yusuf Bilge

Bizim kuşak bir âlem, sözü ters-yüz ederler;
Yahşiden yaman anlar, apaşa civan derler...

Teşbihin yanlışından eğretileme yollu,
Katrandan kel alaka, sedire divan derler...

Belaya bulaşmaktan ite dalaşmaktansa
Çalıyı dolaşana pes-dil pehlivan derler...

Ekin korucusunun bu mısrada işi ne? !
Sözlükten uyak arar, O bir deştivan derler...

Buluttan nem silsile kuğuluğu dert etmez,
Madem ördek değiliz, gel sen de kıvan derler...

Eşrefi mahlûkatın irfanından dem vursan,
Arife tarif bulur, düşünen hayvan derler...

Deryaya dökülende tuzlanır, içilmez su;
Damıtıp saflaştırsan tadı yas-yavan derler...

Sanatlı tevillere fır-ansız kalır çoğu,
Yalın, dobra söylersin, bu da pek avam derler...

Yaptıkları hır-gürün harbi mahlası barış,
Leyleğe saçma sıkar, “laklağa devam” derler…

Sorsan hepsi demokrat, inmekten binmek murat,
“Halk güç tapınağına bir tahtırevan” derler…

“Oğlana pek yaraşır devlet kapı kulluğu”,
Memura kız verirken “başından sav, an” derler…

Yalama sorunlara çözüm üretmeye gör!
Donkişottan el almış, uzman yel-kovan derler!

Gündem dağdağasının suyuna tokmak olup
Dibekte top döversin, gümledi havan derler...

Aymazlık baldan tatlı... Hayat mı? Zaten rüya;
Yatağan telkinlerle hipnoza devam derler...

Kelamı kıt ağdadan pişmaniye tel atmaz;
Okura kusur bulur, şerbet kıl kıvam derler...

Havuç emenlerine tavşanı dadandırır,
Tilkiye kaç, tazıya işte kaltaban derler...

Övgülerinde gizli yergi tutkallarıyla
Vay-be’yini ökseler, “uçtu dal-tavan derler...

Lafını balla keser, arıdan korkarlar da,
İğneyle kuyu kazsan tamtakır kovan derler...

Kümesteki kazlara vergisiz algı sunup,
Geyik cılgası tozsa düştü bir kervan derler...

Aslında niyetleri topal eşşek şakası;
Önünde gerdan kırıp can sana kurban derler...

Bilge kaval çalarmış, ney üflermiş kime ne? .!
Belki bir gün ayıkır, O bize çoban derler...