Geyik Şiiri - Özge Özgen

Kalbin taş olmuş halini de gördüm ayrıca

bu boşlukta

Suyu baş aşağıya dökerken
kayan yıldızlar
kaynayan yüz hatlarımdan seslendim tanrıya

Beni niye yarattın
En olmaz çağda

Kaç gövdem varsa sakat
Kaç elim varsa
Söyle, çekirdekleri çıkarsın ordan

Pilastik kutulara çam sakızı saklayıp
akşama patlatacağım
ocakta

Ki, kurşunlar sıyrıp geçiyor evin duvarını

Yüksek sesle konuşup
Sabaha arkası yarın oynayanlar
Arkasından ayıp olan ne varsa cam vazoya boşalan
namahrem yağmurlar yağıyor dünyaya

Bilen var mı

Kıyıya vuran kimdi

O kargaşada

Gölgeler uzayınca, geyikler çıkıyor yola biliyorum

Uzak, daha bir uzak, yakın, daha bir yakın

Uzun cümleler kurmaya vaktim yok

Kelimeleri kısaltılmış bir halde bıraktım

Yorgunluk göz kapaklarımda çöküp
dizlerimin üstüne eriyor
usulca

Gökyüzü denizi yutarsa hiç şaşırmayacağım

"Düşük yaptın" dediler

Ölmüşüm aslında

Kapıları ardına kadar açtım

Yere baktım

Bir kaç karınca

Eğilince yok oldular

Camı çerçeveyi devirdim, biraz ispirto içtim

kolonya kokladım

Dünyaya üç oğlan verdim

Boşluk aynı boşluk

Su sesi ol

Kalbimi uzağa fırlatacağım...