Dağların sırtını kaşır tavşanlar
Taş altından bakar kınalı keklik
Dallara sımsıkı sarılır kuşlar
Vurulunca, su içerken bir geyik
Ağzından kan,gözünden yaşlar geldi
Son kez baktı,sümbül kokan dağlara
Yerde keklik, dalda kuşlar ah etti
"Gül" yerine, kurşun sıkan avcıya
Meşe dallarını eğen ayaklar
Ah! Bir daha sekerek koşmayacak
Uzun boynuzuna değen yapraklar
Kaç bahar onsuz çiçeğe duracak
Tüfek patlar,geyik ölür ve insan
Sanki ölmeyecekmiş gibi yaşar
Ecel gelir,ömür biter ki insan
Başını toprağa koyunca anlar
Kayıt Tarihi : 8.4.2019 18:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!