Gevheri Şiiri - Kanber Orhan

GEVHERİ

Sabırla olurmuş ham erik dalda.
Sende olgunlaşıp yettin GEVHERİ.
Riya’ya meyletme bu ulu yolda.
Sende Hak yolunu tuttun GEVHERİ.

Sende yürü Şah-ı Merdan izinde.
Gördük ki ne gevher varmış özünde.
Hikmet bulduk kelamında sözünde.
Küfür’ü zahiri sattın GEVHERİ

Ne olur ozanım gelme kumpasa.
Gezgini dost ikrar verdi mahlasa.
Aşkın badesini doldurup tasa
Dikip tepene de attın GEVHERİ

Şah-ı Merdan yolu ulu bir yoldur.
Ne geçersiz akçe nede bir puldur.
Bu yolda yürüyen en yüce kuldur.
Bu Meydan da yemin ettin GEVHERİ

Şah Merdan yoluna girmeli insan.
Sanma ki lazımdır ne makam ne san
Aşkın badesine nûş oldu da can.
Ali’nin yoluna gittin GEVHERİ.

İnsanı kâmil’i Kâbe bilerek
Ulu ozanlarla semah dönerek.
Cehaleti ta kökünden yenerek.
Dostluk tarlasında bittin GEVHERİ.

Mahlas’ı GEVHERİ, soyu Zühroğlu.
Kendisi bulacak en doğru yolu.
Âşık Korhani’ye uzatıp kolu
Dostluk şerbetini kattın GEHERİ.

Ozan Anadolu/Âşık Korhani/Kanber ORHAN