Git, evlat,
Kaf Dağı’nın arkasından,
Bir tüy getir
bana Anka’dan.
Savaş meydanlarından
arta kalan,
İnsanca kırıntılardan
Bir DNA getir
en barışçısından...
Gökte biriken çığlıkları toparla,
İnsanca bir ses getir bana.
Yarın,
çok geç olur insanlık için...
Tüm bunları, bu gün duy yüreğinde,
Tüm bunları,
karanlık çökmeden,
testiyi kırmadan,
suyu dökmeden getir.
Kayıt Tarihi : 27.10.2004 00:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!