Getir Şiiri - Kara Osman Nalbant

Meleyen kuzuyu eşmede bırak
Dağda yar yar diye, öleni getir
Ağlayan dilberi çeşmede bırak
Bağrına taş basıp, güleni getir

Damlaya yakınım deryaya ırak
Yolda ustasını, geçemez çırak
Övgü dolu sözler, yazanı bırak
Kem sözü sözlükten sileni getir

Yadın ateşinde pişeni yemem
Saklıdır içimde sırrımı demem
Tabibim gülümün elidir imem
Sen git de derdimi bileni getir

Söyle de gövele göllere dalsın
Kırk damlayı sayıp, birini alsın
Bire bir ekleyen, orada kalsın
Bir lokmayı beşe, böleni getir

Daldaki goncaya, biçilmez değer
Gülü güzel eden dikenmiş meğer
Bir gün yeni köye göçersen eğer
Dost deyip peşinden geleni getir