Gestapo Garı Şiiri - Mustafa Köklü

Zorundalık ile mecburiyet kadar uçurum;
Kaymaklı, köpüklü, tuzlu, eskim
Ruhunu yitirmiş beden kadar kaybetmiştim
Kendimi

Sualler ile yanıtlar kadar bariz;
Tükenmiş kalem ile silinebilen bir yazgım
Suda elle tutulabilen balık gibiydim
Kendimi

Hâyâl ile gerçek arasında, buluğ kadar yetim;
Cam kırıkları ve yeniden pürüzsüz saydamlığım
Kaybetmekten korktuğum kadar yoktum
Kendimi

Gelişte, gidişte, yaşlanan elbiseler kadar bezgin;
Kraliçenin hükümdarlığında sürekli soytarılığım
Gülümsemek bazen ümitlendirse de
Kendimi

Yerleşik ile göçebe tadında, güzergâh kadar değişen;
Madenlerinden aşk çıkardığım düş kabuğu
Heyecanlanmanın tedbirsiz cümleleri yaşattı
Kendimi

Sevda Dulu adlı kitabımdan alıntıdır