Germe Kendini Şiiri - Muhittin Alaca

Germe Kendini

Germe kendini böyle, suratını asarak,
Ben senin hep o güleç yüzüne aşinayım.
İncitme yüreğimi, damarıma basarak;
Kalbim sana emanet, nereye taşınayım?

Maviye hasret iken, gösterme siyah rengi,
Doydum karanlıklara, hicrana artık kandım.
Yaralı bir kartal say, yalnız bir kurdun dengi,
Celallenme dur hele, ezelden beri yandım.

Tebessümünle başlar, koca şehirde hayat,
Kaldır dumanı, sisi; görünsün güneş yüzün!
Sana şefkat yakışır, kaprisi kuyuya at,
Gözlerinde kaybolsun, anlamsız hoyrat hüzün!

Gel-gitler, fırtınalar, mehparenin işi mi?
Sakin bir liman ol ki, dinlensin ruhum sende!
Yıllar öğüttü yaşı, aklar sardı başımı,
Sımsıcak bir gamze çak, mesut olayım ben de!

10.08.2017