Geriyor Beni... Şiiri - Mustafa Usta2

Bu nasıl dünyadır, nasıl bir hayat,
Çilesi sırtımda, yoruyor beni.
Adına dert desem, artık çok bayat,
Yapışmış bedene, soruyor beni.

Ruhunu kaybetmiş beden çoğaldı,
Gaflet mi, körlük mü, bir yola daldı,
İnsanlık zulmünü üstüme saldı,
Bir taştan bir taşa vuruyor beni…

Dillerde hakaret, çağdaşlık olmuş,
Kirlenmiş elleri, lekeyle dolmuş,
Küfrünü kendine doğruluk bulmuş,
Çürümüş fikirle sarıyor beni…

Kavgadan beslenen bir topluluk var,
Hâli iç acısı, yolu da pek dar,
Bir zaman başıma yağdırıyor kar,
Sisli bir havayla, bürüyor beni…

Ne utanmayı bilir, ne yüz kızarır,
Ne laflar kâr eder, beynine varır,
Taşa desem belki taşlar da erir,
Sözlerden sözlere sürüyor beni…

Türemiş bağımda bir ayrık gibi,
Kökden söküyorum, gelmiyor dibi,
Sanki yer gök bunun, sanki sahibi,
Kırk parçaya bölüp, kırıyor beni…

Sevgiden payına zerre düşmemiş,
Yunus’dan söz eder, kendi pişmemiş,
Bir defa doğruda, tek yol aşmamış,
Fitnelik harcıyla, karıyor beni…

Sözlerim zulümle yol alanlara,
Halkın arkasından tef çalanlara,
Suçsuz, günahsıza, dert salanlara;
Halleri dâr olup, geriyor beni…

4 Kasım 2010

Mustafa Usta