Geriye Kalan Olmadı

Hayat, zamanla her şeyinden azaltıyordu,
O ise sevgisini hep yüreğinde büyütüyordu.
Önünden ekmeği ve suyu alınmış olsa da,
Ruhunu Aşk'a teslim ettiği için mutluydu.

Başındaki saçın, dertlerini hiç düşünmedi,
Önündeki sofrada bal, tereyağı görülmedi,
Birinci sınıf lokantalarda tıkapasa doymadı,
Boğazındaki lokmaya şükür etmeyi bilirdi.

Ölüm gelip çatınca geriye dönüp bakmadı,
Bir öğünü bir lokmayla geçirmesini bilirdi.
Ziynetsizdi, ondan geriye kalan da olmadı!
Dünya denilen mezara, bir tek ten bıraktı.