Geriye Kalan Şiiri - Wali Pesent

Bir zamanlar kuşlar bir başka öterdi
Daha içten, daha candan
Öyle hemen kaçıp gitmezlerdi
Bilirlerdi günahsız olduğumu

Bir zamanlar bir köpeğim vardı
Sanki yemin etmişti benden başkasını sevmemeye
Gelene geçene havlardı
Okşatmazdı başını, yanıma sokulmazdı
Ama baktı mı gözümün içine bakardı

Bir zamanlar odam menekşe doluydu
İnsanlık halidir, unuturdum sulamayı
Sapsarı olurdu yapraklar
Kurur giderdi açan son tomurcuk
İnsanlık halidir, geçte olsa fark eder, sulardım onları
Bir zamanlar menekşeler tamamen ölmezdi

Dostlarım vardı bir zamanlar, kardeşlerim vardı
Kiminin canı yanar, kimi can yakardı
Pek gizli saklımız olmazdı, olursa da sorulmazdı
Biri bir şey gizlemişse, elbet bir bildiği vardı
Dün için ağlanmaz, yarına bağlanılmazdı
Her şey o an olduğu kadardı

Bir zamanlar bir sevdiğim vardı
Gidişleri hala aklımdadır, gelişleri de
Gülünce yüzü içim kıpırdardı
O da severdi beni, sarılırdı bana
Her gün aynı hayalle uykuya daldığım zamanlardı

Çok içerdim bir zamanlar
Gün ağardığı vakit ben bayılırdım
Yaşlar süzülürdü yanağımdan
Gülmekten ağrılar girerdi karnıma
Yarı uyur, yarı uyanık bomboş bakardım tavana
Çok içerdim de niye içtiğimi pek anlamazdım

Bir zamanlar ben vardım
Şimdikinden farklı bir ben
Yaşamayı yazmaya tercih eden bir adam
Bir zamanlar dertler, tasalar yalandandı
Neye olursa olsun sevgim
Daha içten, daha candandı
Her şey gidebilirmiş bir gün ve gitti
Bana kocaman bir yalan kaldı