Geriye Kalan Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

Senden geriye yaralı bir kalp,
Sol parmağımda taşı kırılmış bir yüzük,
Defter arasında kuruttuğum
Kırmızı gül yaprakları,
Bir de doyasıya yaşadığımı sandığım
Aşkın izleri kaldı.

Avuçlarına parçalanmış bir yürek bıraktım.
Her gidişin anılar çıkmazı,
Her saçakta yağmur damlası olmuş,
Gözyaşlarım sürgün…
Gördün mü?

Meğer seninle unutmuşum gülmeyi.
Yalan rüzgarlarına kapılıp sürüklenmişim
Fütursuzca.
İnandığım doğrularda yok oluyor,
Ardı ardına.
Bekleyişlerim zaman aşımına uğramış,
Yorgun.

Sert poyraz çarpıp geçiyor
Sol yanımdan.
Son karar çıkıyor yüreğimin fermanından,
Demir alıp uzaklaşıyorum,
İçinde sen olmayan
Bu sevdadan.

Denizin sahile vurduğu gibi,
Vurgundum sana.
Şimdi;
Su almış sandalla okyanus ortasında,
Ala bora oluyorum
İmdat çığlıkları karışıyor,
Batan duygularıma ve
Çırpınıyorum…

Ben;
Senin olmadığın yarınlara
Uyanmak istemiyordum oysa.
Gerçekler canımı acıtıyor
Ölüm uykusu iniyor
Göz kapaklarıma.
Kirpiklerim ağırlaşıyor nefeslerim kıt kanaat,
Sensizliğe çeyrek kala.

Senden geriye;

Taşı kırık bir yüzük kalıyor,
Sol parmağımda…

Gamze YAĞMUR

28.10.2012