Geriye Kalan... Şiiri - Gerçeğim Uçurum

umuda muhalif bir sessizliktir
sözcüklerden acıyan yanlarımız...
bir de yaralarımız vardır
kimi sözden
kimi yardan yadigar...
...
gittiğim yerlerde değil aradığım
yollarda terkedilen
çoğunda yenik
ve silik, bir başına
yetim
...
gittiğim yerlerde değil biliyorum
unutulduğum her yerde
gülüşümde
şikayetimde..
etimde değil derinimde olan
...
gitmek..
daha çok hatırlamak içindir unutmak istediklerimizi
gidişlerimiz kendimizi emanet bırakmaktır tüm hatırlamalara
yağmurlarda
gün batımlarında belki
ehemmiyetsizliktir çoğunda
kaybolan eşyanın tekini aramak gibi...
ama varlığımıza dair bir kanıttır kaybolmuşluğumuz..
ya da
düşürdük sanıp da cebimizin birinde
zamanın hiç umulmadık bir anında karşımıza çıkan
bir parça kendimiz dururuz sevgiliden kalma bir mendil nakışı gibi
ilmek ilmek oyalanmış duygularımızda...
...
varlığında yokoluşumu gördüğüm bu zaman
ağır aksak kayarken yorgun düşlerimde
biliyormusun ben artık kimim?
körkuyularım var kalbimde
bir Yusuftan yadigar...
ışığı aramayadır yalnızca kiminin varoluşu
ve kiminde evrenin karanlığıdır cevabı bulunamamış tek bir soru...
...
geriye ne kalır benden/ hepimizden
bir soru
cevapları yaralarımıza nasiplenmiş birkaç sözcükten başka..
geriye ne kalır
umudumuza bedellenen Ankadan
ve külden başka...