Giderken pişman değildik
Şehrin alacasını kasketin ardına terkedip kaçmıştık
Usanmaz bir sağanak düşmüştü peşimize üstelik
Katarlar bir geceden diğerine kayıtsızca uzarken
Sen bilmem kaçıncı istasyonda üşütmüştün yüreğini
Ben şakaklarından süzülen nura dalıp ısınırken
Senin hem kılığın incecikti,
Hem parmakların hem ayak bileklerin
Benimse kafam kadar sırtım da kalındı
Sen güz yaprağında damla gibi serbest
Yalpalarken
Ben neredeyse baharda tomurcuk kadar sabittim
İşte sen gün ışığını orada bıraktın ya o gün
Ben bir asır var oradayım hala
Kasketim göz hizamda
Hafızam sabit
Ruhum yalpalıyor
Ancak
Pişman da değilim hala
(21.12.2008-tarabya)
Recep KotanKayıt Tarihi : 24.12.2008 15:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!