Gene panjurum kapandı gündüz vaktinde
Eski günlerim nasılda koşa koşa geri geliyor
Nedir bu karamsarlık gene beni bende bitiren...
Düş bahçemin çiçek açmaz fidanlarını
Ellerinle tarumar ettin baharın daha ilk günlerinde
Oysa o fidanlar ne su istemişlerdi ne de başka bir şey
Senin ışıkların yeterdi biraz boy atmasına
Biraz canlı kalmaya muhtaçtı sadece ellerinin arasında!
Bir demet ışığına muhtaç yapraklarım
Avuçlarımın içinde sararıyor...
Meğerse daha tükenmemiş bitmek bilmeyen cezam
Sana kendimi getirmişim, sevmişim
Ağlamışım uyanıp uyanıp dua etmişim.
Uzaklaş bakalım nereye kadar
Sevginin demir kapısının önünde bırak beni
Vurmam bir daha o kapıya ellerimle..
Nisan 2001 İzmir
Kayıt Tarihi : 26.9.2001 00:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!