Geriye Dönülmüyor ki! ... Şiiri - Aysun ...

yıllar sonra bir gün,bir sonbahar akşamında
iki tarafı ağaçlı solmuş yapraklarla dolu
arnavut kaldırımlı taş sokakta
yürüyor bulacaksın kendini
amaçsızca...
saçlarında aklar ve
hatıralarının bekçisi gözlerinde hüzün,
bakışların adımlarına kilitli olacak
ayağına takılan çakıl taşına
okkalı bir tekme atacaksın...
hep susmak zorunda kalmıştın çün ki
sessiz çığlıklarının sitemi dir belki bu.?
ayıramamıştı seni
onca kalabalık onca insan
sımsıkı tutmuştun çünki
yar bildiğin yalnızlığının ellerini
ne nereye gideceğin önemli
ne de ne yapacağın
o an sadece sen olacaksın
evrenin merkezinde...

benmi istemiştim burada olmayı
neden sürüklendim acaba
yıllar öncesine...
bu sonbahar ayazında
sokaklara atmıştım kendimi
koştum durdum oradan oraya,
bildim bileli kendimi
nerede bırakmıştım yüreğimi
kim? nasıl? neden? küstürmüştü beni
bu sorularda nereden çıktı böyle
soranda sen cevaplayanda sen
neyse...geldi geçti...mazi oldu adı...
...geriye dönülmüyor ki! .

19:09 15/08/2004