Geriye Bakan Gözler Şiiri - Keriman Güner

Bir ömrü sessizce tüketmiş gibiyim,
Neye koştum, neyi bekledim, bilmiyorum.
Giden yıllar ardıma bakmadan geçti,
Ben hâlâ oradayım… olduğum yerde donuyorum.

Bir yudum cesaretle başlasaydım belki,
Bir “evet” demekti, bir “git” diyebilmekti…
Ama sustum, içime gömdüm her ihtimali,
Şimdi mezar taşı gibi dizilmiş keşke’ler içimde.

Zaman, ne acımasız, ne anlayışsız bir dost,
Ne siler hatanı, ne affeder geç kalmışlığını.
Her günü yeniden yaşamak istesem de boş,
Çünkü geçmiş, geri alınmaz bir yangın anı.

Kimi sevmedim zamanında, kimi unuttum
Kimi özledim ama söyleyemedim
Kimi hatamda boğuldu, kimi suskunluğumda
Ve ben her biriyle biraz daha eksildim.

Bir an duruyorum, aynaya bakıyorum uzun uzun
Yüzümdeki çizgiler bile bana sitem ediyor
"Ne yaptın bu hayatla, bu kendinle?" diyor
Cevabım yok... sadece başımı eğiyorum.