Gerisi Vuvuzela Şiiri - Muhittin Alaca

Çakma sevgilere etme itibar!
Aşkının harı benim, gerisi vuvuzela.
Dağların çakalı, kurdu, iti var;
Her güzelin gönlünde yiğidi var,
Kalbinin eri benim, gerisi vuvuzela.

Narkozlu laflar, uyuşturmasın yâr!
Açarsın başına püsküllü bela.
Yaz ayında yağar başına kar,
İçi boş davulun sesi çok çıkar;
Ruhunun zarı benim, gerisi vuvuzela.

Hakiki ipek ile bedenini sar,
Çin mallarına okudum sela.
Aslan dururken, kediler koşar,
Bülbül sustukça, kargalar coşar;
Bağının piri benim, gerisi vuvuzela.

Her şekle girene olma giriftar!
Rengi değişir, mavi, yeşil, ela.
Hangi safı tutsan, olur taraftar;
Sanırsın ezelden beri kafadar;
Alnının teri benim, gerisi vuvuzela.

Devir değişti, nerde haya, ar?
Sanal şakşaklarla kesilir kurdela.
Çok sürmez, ihanet akdi bozar;
Kararan haneler, farz et ki mezar;
Vefanın yeri benim, gerisi vuvuzela.

Ferhat’ça övünür, dağları kazar;
Mecnun’ca dövünür, yayar vaveyla.
Er meydanına çıkınca, tozar;
Balonun havası iner, azar azar
Gözünün feri benim, gerisi vuvuzela.

Ağzı olan konuşur, yazar;
Bal akar dilinden, arı dersin evvela.
Berdi yılanı gibi zehrini sızar,
Özünü sorunca, tepinir-kızar;
Ömrünün kârı benim, gerisi vuvuzela.

Organik sevdana etme intizar!
İt ürür, kervan yürür mesela.
Sadede gelelim, yoksa söz uzar;
Her gülene meyledip, atma zar!
Sana en beri benim, gerisi vuvuzela.

13.07.2010