Gerilmiş Güneş Kayalıkları Delip Doğar

ufkuma
demir parmaklıklar çekenler
beni
fersah fersah
düşlerime götürürler..

bozkır iklimlerde
kanımla suladıkları toprakta
kaktüs beklerken
dikilip durur
karşılarında
'erguvan'

bir ıkınma...

zulmün envanterini karıştırıp
yeni birşeyler
keşfettik(?) sanırlar
akıldan beri..yeni kurgular
tam bir bilgelik edası ile.

bir rehavet..

yine
dağları yorgun düşürecekler..belli!
güneşi sızdırmayanından
bulmuşlar
bir kaplama maddesi...

bir cehalet..

iğne ucu kadar
bir delik bırakmadılar
güneşi sızdıracak..
güneşin mizacından
habersiz /..cahilane..

bir şaşkınlık

hülasa edemiyorlar ki..
gerilen güneş
kayalıkları
dağları bile delmek pahasına
DOĞAR..

Mehmet KIZILAY - 1995 / Karanfil Şiirler