Bulutlar dolaşırdı aramızda,
Güvercin kanatlı ak bulutlar,
Biz maviliklerce sarayımızda;
En yakınıkızda,kayan umutlar,
Kara kartal kapmış barış dalını,
Soyut kavramları örtmüş somutlar;
Çocuğuyla yalnız o dul kadını,
Çözümsüz bilmece, taktım kafama;
Nasıl bir inatla yaşadığını...
Çevresi sarılmış her istifama,
Yüreği yıldızlı geceler dolu,
Başı yastıklarda ağladığına;
Savaşsız yaşamın düşünen yolu,
Çörüyle çöpüyle dünyayı sevmek,
Değil elbet boyun eğmek..
Gün ışığı gibi sakin bölüşmek,
Umutlar üretip kanatlandırmak,
Yıldızlara daha yakın düşünmek..
Böyle düşlüyordu ve inanarak,
Bir çocuk anası kocasız kadın,
Daha yakın olmak ve inandırmak,,,
Kayıt Tarihi : 4.4.2007 11:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!