Geride Kalan Şiiri - Nurşen Kaygısız

unuttuğun ben miyim yoksa hayat mı
oturdum dinledim kulağımda çınlayan sesi
savruldu o saçlar buğday misali
sonra da gittin bir rüzgar gibi.

gittin neler bıraktın geride
beyaz bir yasemen miydi dudağındaki buse
yoksa bir mezamiri mi bulutlandırıyordu
o cansız ve kuru sesin son bestede.

süzülen gözlerin önce elaydı
o narin vücudun benim olaydı
dünler ve evvelki günler sanki rüyaydı
açılmadan solan bir gonca gibi.

akıp da dinmeyen sular gönül seliydi
savrulan saçların aşkın yeliydi
derdiğim bu çiçek sevda gülüydü
belirip kaybolan bir serap gibi.

bu gün git,bu gün git buradan
incitmişse seni tek bir hatıram
yemyeşil doğada mavi göklerde
gizlenmiş ruhumsun asla unutmam

nisan/1987
buca