Geride Kalan Şiiri - Selahattin Yetgin

Korkular da gözyaşı dökerler bir gün
Aldırma ufuktaki fırtına öncesi sessizliğe
Kendi çevresinde düşer gölgeler yere
Sessiz geçsin günlerin, aldırma.
Aldırma ışık girmiyorsa pencerenden içeriye...

İkimiz bir aradayken,
Yüzü gülsün diye dağların, denizlerin;
Maviye can, yeşile sevdamızı verdik
Rüzgârlardan hep baharı isterdik,
Asla bölemezdi gönlümüzü sarı sonbahar...

İkimiz bir yürekken,
Korkuya el sallardık yeşil bahçelerde
Ağustoslarda Eylülü yaşar,
Uzak denizlere yelken açardık
Dağlarda kor ateşler yakıp,
Sonsuz bir ışığın ortasında dans ederdik...

Taşlı dikenli patikalardan yürüyerek geldik bugüne
Bir dikişte su içtiğimiz testileri kaldırmaya yetmiyor şimdi gücüm
Sarı harman günlerine dönmüşüm yüzümü
Nasır nasır olmuş bedenimde koca bir dev
Göçlere sarmışım yorgun yüreğimi
Yorumsuz bir hayatın kollarında unutmuşum dostluğu, sevgiyi
Ölesiye sevmeyi...

Şimdi geride kalan, birkaç parça hüzün;
Anılarına baktıkça içimi kıyan yüzün
Avucumda, günü geçmiş sevda bileti
Sancılı türkülerden kalan üç-beş satırlık söz
Başaklarla dolanan yorgun bedenim
Ve birdenbire biten zaman yolculukları...

Neresinden tutarsan tut, olmayacaktı; olmadı da
Söylenecek sözümüz yoktu; söylenmedi de
Karanlık sokaklarda yürümüşüz durmadan
Sen aydınlığı buldun, ben girdapları
Sana gül, bana kızılcık şerbetidir kalan...

Gümüşleri silinmiş soframdaki sinilerin
Ve sen beni, ben seni atmışız içimizden
Söylenecek sözümüz kalmamış artık
Şimdi geride kalan,
Andıkça yüreğimi kıyan,
Bir bardaktan dökülen sular gibi hatıralar...