geçiyor gönül derinlerden mahzun
yüzü kararmışçasına
deli bir türkü söyleyip
ah vah eden kadere inat
bir kıvılcımlık dağlarda
geçiyor gönül
emeğini bırakırken ulu orta
şimdi git desen de nafile
sararmış yüzünde nem tutmuş acılar
serde ağlamak var
ufukta güneş yorgun doğmuş
telaş etmek nasip olmaz artık
yine camların buğusunda adın
namına muhtaç kalmış
ve bekliyorken sevdayı
öylece küfrediyor bir adam
sessiz sedasız
ve çirkin
bağırıyor yalan yanlış
şimdi sen de gidiyorsun işte
geride ihanet
damarlarda kansız bir acı ile
Kayıt Tarihi : 24.3.2010 20:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!