Geride... Şiiri - Mehmet Çoban

Duvarı sırtladım günlerce
Yolu yürüttüm hedefime
Düşünceme akıl verdim
Delice düşlere gerindim
Yelpazesi yelsiz gülüşe
Ömrü uzattım düşümde

Acep tıkanan boru mu?
Bak sesim çıkıyor mu?
Kulaklarım sessizlikte
Karanlıklar gözlerime
Aydınlık kaldı beynimde
Sen artık hidayeti düşle
Bekle miskince gelir diye
Bastırılmış düşüncelerde

Gözyaşı / doğa ıslanıyor
Yerden göğe su yağmıyor
Güneş soğuyor kalplerde
İnsanlar ısınıyor kederde
Hayat anlamını arıyor
Anlam cehalette yanıyor

Say kuyular kaç tane?
Dibindeki güneşe / hilale
Çatlar yeryüzü hasretine
Kıskanç bakar gök yüze
Tıs tıslarla gülmekte
Maymunlar hayrette
Maymunum diyenlere
Yeryüzü bilgisizlikte
Yenileniyor kıyametle
Bir maymun dolaşıyor
Ben insanım diye
Goriller gülüyor sinsice
Fıstık atıyor şempanze
Ben insanım diyene
Gülmece güldürmece
Sana oyun / eğlence
Sürekli düşüncelerde
Maymun kaldım niye?

Doğadaki tüm canlılar
İnsana garipçe baktılar
Hayret içinde canavar
İnsan bu azdıkça azar

Devler yarattım cüceye
Devleri cücelerdim niye?
Bilgiyle bilinçsizliğe
Adım attım bilmecelerle

Kuşatıldım kuşaksızım
Belime yük vefasızım
Üç cepheden dolanır
Kahramanlar salınır
Tepemde sinekler
Çiçekleri serperler
Işık gözlerime düşer
Geride kalan gülüşler

03.11.2007 - İzmir