Ritmik bir yaşanmışlığa sunulmuşken hayat; her insana bir yön verdi aklın sağlamasında. Önce çıplak bedenler kuru bir bez parçasına sarıldı,nefes alışverişleri çoğalır iken büyüdü bedenler,Bembeyaz anne sütü ninnilerinde ve onun gölgesin de,duruluk orda başladı çünkü yaradan hiçbir bebeği kötü olarak yaratmadı,
__________ ve beyazlık böyle başladı…
Beyazlığın gölgesinde ve çocuksu düşlerle şen şakrat türküler söylenirken ergenleşen bedenler gölgenin grileşen yanında siyahı fark ettiler, labirent gibi açılan yolları keşfettiler, bir yoldan girilmeli idi ama girilen yollarında bazen çıkmaz sokağa gittiğini bilemediler,Levhası yoktu girilen yolların,geri vitesi de; Bir şey vardı pusulaya yön veren ‘’Akıl’’…Bu nimetin farkına varamadı çoğu şükr-i zikretmeyi ya da ona sunulanı keşfetmeyi bilemedi.Ya labirentin içinde kaybolmayı tercih etti ya da farkına varıp Yaşamın içinde yeni bir başlangıç yapabilmeyi öğrendi…Çoğu kolaycılığı tercih etti,sağından solundan geçenlerin yönünden çaldılar,yanlış zamanda yanlış yoldan gittiler.Dupduru hayatlardan çaldılar ve duru olanlar biliyordu ki; El vermenin gücünü ve ona bahşedilenleri…
Sonrası Renklerin açılımları fark edildi, siyahın gölgesinde maviye acılan kapılar,nefes alışverişlerde yeşile verilen oksijen,Güneşin sıcaklığında sarının gücü ve onların bileşiminde doğabilecek diğer renkler…Hepsi fark edildi ta ki çoğu insan hayatın son demindeyken yaşadıklarının tünelinde sıratı fark ettiklerinde,Dedim ya geri vitesi yoktu geride kalanların,sadece dikiz aynasından baktılar hafıza-i yanından..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta