Geri Ver Şiiri - Sevda Yanar

Bir insan aşkını ne kadar sever...
Aklının erdiği son yere kadar.
Merhamet te aklımı geri ver;
Akılsız bırakma mahşere kadar.

Dağlar kadar yüce bildim seni ben,
Toprak kadar karşılıksız dost...
Su kadar tertemiz aziz!
Ve ekmek kadar mukaddes...

Onu nasıl geri alsam, bilemem
Şu yüreğim hep seninle çarpıyor.
Zembereği boşalmış bir saat gibi;
Akreple yelkovanı geri sarıyor!

Ümitlerim sende kaldı sevgili,
Umutsuzum, çaresizim, perişan
Umut olsun, bari onu geri ver;
Bir umut ki; kaf dağını aşan...

Ellerinin sıcaklığı tenimde,
Dolaşıyor gibi geliyor bana.
Nefesin nefesimi tıkıyor,
Acıyıp soluksuz bırakmasana...

Ne varsa geri ver aldıklarını,
Bana ait hiç bir şey, sende kalmasın.
Yırt at şiirlerimi, okuma...
Yada at ateşe, benimle yansın!

O gümüş kolyeyi takma boynuna,
Çıkar at içinden, soluk resmimi.
Her şeyimle sil at defterinden,
Hatırlama, hiç anma, unut ismimi.

Ben alıştım, sensiz de yaşamaya,
Yaşamak denirse bunun adına...
Geri ver seninle yaşadıklarımı,
Yakacağım ateşinle, inadına...