Geri Ver Şiiri - Sevda Yanar

Bir insan aşkını ne kadar sever...
Aklının erdiği son yere kadar.
Merhamet et aklımı geri ver,
Akılsız bırakma mahşere kadar.

Dağlar kadar yüce bildim seni ben,
Toprak kadar karşılıksız dost..
Su kadar tertemiz, aziz!
Ve ekmek kadar mukaddes...

Onu nasıl geri alsam bilemem,
Şu yüreğim hep seninle çarpıyor.
Zembereği boşalmış bir saat gibi,
Akreple, yelkovanı geri sarıyor.

Ümitlerim sende kaldı sevgili,
Umutsuzum, çaresizim, perişan.
Umut olsun, bari onu geri ver;
Bir umut ki, kaf dağını aşan...

Ellerinin sıcaklığı tenimde,
Dolaşıyor gibi, geliyor bana.
Nefesin, nefesimi tıkıyor,
Acıyıp soluksuz bırakmasana...

Ne varsa geri ver aldıklarını,
Bana ait hiçbir şey sende kalmasın.
Yırt at şiirlerimi, okuma...
Ya da at ateşe, benimle yansın!

O gümüş kolyeyi takma boynuna,
Çıkar at içinden, soluk resmimi.
Her şeyimle sil at defterinden,
Hatırlama, hiç anma, unut ismimi.

Ben alıştım sensizde yaşamaya,
Yaşamak denirse bunun adına.
Geri ver seninle yaşadıklarımı,
Yakacağım ateşinle, inadına...