Geri sayımı başlamıştı hayatının... Hayata borcu olan son nefeslerini sıralıyordu ardı ardına... Günlerden haftalara, haftalardan aylara, aylardan yıllara tümlediği ömrünün bitiş çizgisine yaklaşıyordu....
Bu nasıl bir çözümsüzlüktü? Tek bir bilineni bile olmayan denkleminin sonsuz cevapsızlığında savruluyordu... Hayata mahkum olmuş, duyguları pörsümüş, ruhu dağılmış, hayalleri çökmüş, yorgun, umutsuz biriydi artık...
Çemberin dışında olmak istemeyen ama çemberin içine bir türlü giremeyen biriydi... Ömrünce çemberi daraltmayı ve az- öz kılmayı zamana bırakan ama zamana yenilen biriydi... Başkalarını kendi karanlığının korkutuculuğundan ve soğuğundan korumaya çalışırken, kendi karanlığında boğulan, üşüyen, korkudan kaskatı kesilen biriydi...
Kendi kendine yetmediği, kendi kendini dolduramadığı bu hayatta, başkalarına yetmeye çalışmak, kendi boşluğundan taşıp onları doldurmaya çalışmak ne zordu... Ne zordu kendi her an ölmekteyken, başkalarına her gün can katmaya çalışmak...
Yüz lira maaşlı kibar bir adam.
Evlenir, sedire taşınırlar.
Mektuplar gelir adreslerine:
$en Yuva Apartmanı, bodrum kati.
Kutu gibi bir dairede otururlar.
