Deniz kenarındaki o salaş kafede
Kahve içmek vardı gün batımında
Kırk yıl hatırı olsun diye
Çevirmesem de fincanı
Bilirdim, hep sen olurdun
Fincanın dibinde kalan telvede
İçimi ısıtan gülüşünle…
Buralara hiç kar yağmazdı
Hayret…
Nerden çıktı o tipi
Örttü kumsaldaki isimlerimizi
Sessizce…
Bir bütünün yarısıydım
Fi tarihinde
Bir yanım yitince
Tek kanat kaldım
Hayal oldu
Okyanusu geçme düşüncem
Gücüm tükendi ansızın
Uçamadım
Yapayalnız kaldım o sahilde…
Yangın yeridir şimdi yürek
Esip bir hoyrat poyraz
Savursa küllerimi dört bir yana
Ve söndürmeye çalışsa o deli sağanak
İçin için yanar bu ateş yine de
Yaşamak, geri sayımdır sadece
Sen kokmuyorsa aldığım her nefes...
Naime Özeren
Kayıt Tarihi : 31.12.2017 21:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ya da geri sayım...
Sanırım değişir...
Kişinin "miladına göre..."
Belki çocuk yaşlarda, belki ilk gençlik yıllarında..
Belki de "ayrılık esince, kuzeyden..."
Yani poyraz.. Soğuk...
Daha çok işler içe... Yaş kemale erince...
Çok güzeldi..
Kutlarım Öğretmenim..
ediyorum
üstadem,
kutluyorum
şiirinizi ve sizi.
Selam ve
hürmetlerimle
TÜM YORUMLAR (6)