Geri Gel Şiiri - Ahmet Güler

Ne denli karanlıksa gecelerim
Bende ölüme o kadar aydınlık giderim
Uykusuz gecelerin uykulu saatlerinde
Bir melek iniyor gökten
Belki uzak
Belki de tuzak geldi
Tanrıya isteksiz yakarışlarım

Sana adadığım düşlerin gerçeğe dönüşmesiydi
Gece yarısından sonra yalnızlıkla geçen sancılı sevişmelerim
Bütün cümleler geçmiş zaman kipiyle çekimleniyordu
Sen yanımda olmadığın zamanlar
Ve bütün gizli özneler seni doğuruyordu
Yokluğuna kurulmuş devrik cümlelerin ortasında yeni bir cümle oluyordun
İsimsiz ve zamansız gülüşmelerin yüklemiydin
Sessiz ve bensiz özlem dolu
Ah kokunu koynumda sakladığım
Ah gözlerini içimde yaşattığım
Biliyorum bu şiir son olmalı
Almamalıyım artık kalemi elime
Geri gel sevgilim
Gel ki kırılsın bu yorgun kalem
Çürüsün bütün alfabeler
Gel ki
Boyun eğsin gelişine bütün şiirler
Sen yoksun,sözlerin yok
Sensizliğin kölesiyim şimdi
Saklambaç oynuyor benimle zaman
Hiçbir zaman saklanmadığımı bile bile
Geri gel sevgilim
Geri gel...