Geri Dönüşüm Hırsızı

Hayat denemesinde aşk kitapçığına ismini yazdım,
Hayat tek şıktan ibaretti ve
Kalbim gözbebeklerini karaladı.
Başarısız bir sınavdı,
Sonuncuydum,
Belki de birinciydim,
Seni kazanmıştım,
Nasıl karamsar olabilirdim ki?
Tek kişilik bir hayatı sen olmadan
Nasıl zamana bırakırdım?
Gemisiz bırakılan o kadar liman da
Kalbime demir atmak neden?
Ellerin yeterli idi aslında bize,
Zaman dalgaları bizi ölüme biraz daha sürüklerken ölümsüzlüğü yakalamak adına,
Ve ellerimizin tersi ile ittik sandalsız kalmayı
Ucu bucağı görünmeyen hayatın ortasında.
Kirpiklerimiz ile kürek çektik biz birbirimizsizliğe,
Ve birbirimizi
İkimizden ve içimizden bir adım ötede yakaladık,
Adına AŞK dediğimiz.
Ya ben,
Senin olduğun o aşk dolu kalabalıkta seni görmeseydim,
Ya da o kalabalığın arasına girmeseydim?
İnsanlar sadece gözlerimde sevgili,
Ve değerleri gözle görülür derecede.
Ya hayata kör ya da hayatta iki yüzlü,
Hepsinin bir adı var ama hiçbiri sen değil.
Ben gözle bakmam sana,
Bakamam diğerleri gibi görmekten korktuğum için,
Halbuki çok iyi bilirim,
Değilsin ama inan bana
Diğerleri gibi paha biçilebilir olamazsın.
Senin değerin mi sevgili? !
ALLAH katında…
Beş vakit sen kılıyor,
Üç öğün sen yiyorum,
Aşkla besleniyor hem bedenim hem ruhum.
Akıllara zarar bir akıl ve
Aşklara nazar bir sevda ile dirilişin
Mucize eseri geldi yeryüzüne,
Ve öyle bir büyüledi ki dünya olmuş kalbimi.
O an o kalp anladı tek kişilik ve senin için olduğunu.
Saat bile seni gösteriyor,
Gözlerim yine sensiz oluşluk geçiyor
Yedinci boyutu yaşadığım bu geçicilikte.
Geçecek tek başıma oluşum,
Ve bir kez daha aşk alarmı çalacak
Kalbim kalbinin üzerine oturduğu zaman,
Elim elini tuttuğu zaman.
Göreceli olmasın zaman.
Biraz senden biraz benden al ve
Aşkı çal gönüllerimizin su birikintilerine.
“ya tutarsa” deme “tuttu” de
Birisi sana o seni seviyor mu dediği zaman.
Ben seni en kayıplarda seviyorum,
Aşk kaybına uğramış hafızam,
Senden başka hiçbir şey hatırlamıyorum.
Ayıplara göz yumuyorum gözlerini aklımla evlendirirken,
“Sevmemek ayıp değil
Sevebilmeyi öğrenmemek ayıp”
Diyorum yüreğime sevmeyi daha önce bilemeyen.
Aklım düşünüyor da
Yüreğim daha önce sevmeyi bilmemiş değil.
Sevmeyi daha iyi bilmek için seni beklemiş kendi kendine
Ve ben sen gelmeden
Hayata yalnızlık deyip rol yapmışım
Bomboş sandalyeler önünde.
Kendi kendimi alkışlamış ve
Alkışlarımı sandalyelere eş tutmuşum.
Oyunun perde arkası da var sevgili,
Ve sen perdeyi kapattın artık.
Kocaman sahnede ikimiz kaldık.
Nice kuklalar oynattık iplerini sıkı bağlayamadığımız,
Hepsinde oyunumuzu rezil ettik
Çünkü birbirimizin hayatında yoktuk.
Hayat tiyatrosu kavramının
Aşkla kapanacağını şimdi anlıyoruz,
Bu kapanışı ömrümüzü sonuna kadar sürdürüyoruz.
Hadi sevgilim,
Birbirimizin elini tutup aynalara selam verme zamanı.
Bu aşkta emeği geçen,
Gözlerimize,
Ellerimize,
Akıllarımıza ve
Yüreklerimize
Sonsuz teşekkürler.
Teşekkürler sevdiğim,
Sen benim HER ŞEYİM…