Geri Dönüş Şiiri - Mehmet Bekir Nal

Bu akıl sığınağında dikenler öğütülür
Yaralara merhem bulunur
Düşününce insan kendini
Bilir nicelerinin geri geldiğini
Yaprak düşer, meyve düşer ağaçtan
Sonraki bahar topraktan kalkıp tırmanır yeniden dalına
Mantar misali türer anılar
O anılara inat güler şair
Bozulanı yeniden yapar bu yürek
Çürüyeni yeniden diriltir felek
İçim dışıma çıkınca çoğalır satırlarım
Dışım toprak olunca tükenir kahırlarım
Yıldızdan yıldıza dolanırım
Zamanı bilmez, mekansızlıkta çoğalırım
Üzüntü, keder daim değildir anlayana
Her fırtınanın sonu güneştir katlanana
Evren budur ey dostlarım
Ortak olur gözünü, kulağını açana!