GERİ DÖNÜN….! Şiiri - Arif Arslan

Her zaman aşık olmak…
İnsana, hayvana, toprağa, güneşe, havaya, suya…
Bütün varlıklara, bütün doğaya…
Onu donatana, yaratana…
Ve içmek sevgiyi avuç avuç
Kana kana, doya doya…
İndirmek ta yüreğine,
Sulamak gönül bağını, bahçesini,
Yeşertmek ölmüş sanılan filizlerini…

Tam bitti, bitiyor bahar derken
Sonbahardan geri dönmek yeniden
Kırlara, çiçeklere, böceklere
Renk renk, öbek öbek papatyalara, menekşelere…
Toplayıp göğsüne takmak sümbülleri
Yeniden aşık olmak,
Yeniden yaşamak baharı ne güzel…
Ne güzel dört mevsimde aşk,
Ne güzel aşık olmak,
Aşık kalmak her mevsim…

Yağmura, kara, doluya bile aşık olmak,
Fırtınadan kaçmamak, tufanla arkadaş olmak…
Havalar yumuşar, cemreler düşer ve
Güneş de çıkarsa “eyvallah” diyebilmek ne güzel…

Soğukları bile sevebilmek böylece.
Üşümeyi, ısınmayı, yanmayı…
Hepsini, her şeyi…

Eskiden öyle değil miydik?
Kar olursa top oynar, buz olursa kayardık…
Ne güzel yıllardı onlar,
Hiçbir şeyden yakınmaz,
Sadece günümüzü yaşardık…

Şimdi bakma sen,
“Ömrümüzün son demi, sonbaharıdır artık,
Maziye bir bakıver, neler neler bıraktık”
Şarksını mırıldandığına dudaklarımızın…
Aslında bahar elimizde, gönlümüzde…
Hiç gitmedi ki zaten o,
Hiç bitmedi ki…
Vefasız biziz,
Giden de, biten de biz…
Sevgimiz, aşkımız,
Gönlümüz ve çocuksu yanlarımız,
Sonra, gençliğimiz, heyecanlarımız…

Bağırmak, haykırmak geliyor içimden,
Bütün kaybolup gidenlere ve kaybettiklerimize…
Bütün sevgilere ve sevgililere,
Bütün aşklara, aşıklara…
Çıkıp dağlara, damlara, çatılara…

Geri dön Leyla, geri dön Mecnuna...!
Çık artık ortaya Mehlika Sultan;
Bütün gençler kendini kuyuya atmadan..
Geri dön Ferhat’a ey Şirin,
Geri dön Tahir’e ey Zühre…!
Geri dönün ey sevgililer,
Geri dönün…!

Aşk bitmek üzere eyvah…!
Geri dönün ey sevenler, sevilenler..
Geri dönün ey gönül erleri ve Alp Erenler…!
Geri dönün hepiniz, geri dönün…!

Geri dön ey aşk,
İçimizi aç bahar gibi,
Canlandır, heyecanlandır bizi,
Basmasın ayaklarımız yere yine eskisi gibi…
Geri dön, ey gönlümüzün âb-ı hayatı,
Hızır çeşmesi kurudu çoktan…
Yosun tuttu oluklar, kurnalar…
Ağ ördü örümcekler ruhlara,
Nasırlaştı alınlar, vicdanlar…
Taht kurdu karamsarlık her yere.

Ne güzeli görmek var, ne güzel kaldı ortada.
Bir yerde dalıp gitmişsen eğer,
Kalkıp gel haydi, uyutmadıklarına bedel.
Sana yakışmaz gaflet, sana yakışmaz ölüm,

Biz ölelim önce,
Sen yaşa tek kişi kalına kadar dünyada.
Geri dön, yoksa bir daha anılmayacak adın,
Dillerden, gönüllerden çıkıp gideceksin sessizce.
Geri dön, hangi mevsim olursa olsun,
Geri dön ey sevgi, ey aşk,
Geri dönün ey sevgiler, sevgililer…
Hepiniz geri dönün…!

27 Ocak ’02