Geri Dönün Şiiri - Kanber İhsan Öcel

gezdim şu alemi gerçek nedir diye
baktım baktım orhun kitabelerinin gölgesinden
evvel zamanede biz göçermişiz güneşin peşinden
doğudan kalkıpta zapteylemiş cihanı- hümayumu
ahmaklar hala cenneti alem peşinde esiridir bedenin

alimler isa gibi çarmuha gerilmedimi bağdatta
hallacı mansur kolları kesilmedimi kudretli iktidarlar ayaklar altında
otuz yıl sürdü germende çeşme başı meshep savaşları
üçyüzyıl önceydi unutuldumu okunmadan

be hey ahmak ilk emirdir tanrının okumuyorsun hadi.
görmüyorsunda demek görerek öğrenmek....

nereye kadar gidilecek nalları söküldü atların
geri dönün...
geri dönün
döneceksiniz kendinize
içeriye girin
ne varsa oradadır
içinizde
onu doyurun
o aç
o yanlız
o kibirsizdir
o yücedir fakirdir çok zengindir merhamette.
onun yünü yoktur onun adı karanlık değildir
o ışıktır vardır ama yoktur bilinmezden gelmektir
varlıktır umutlanmak ve kuvvettir

hasan sabbahın fedaileri kurtardı teb kalesini inançlıydılar çünkü
onlar kaldı .
biz geldik biz duramadık darlandık

kıta amerikayı keşfettik eyvallah öldürdük zencileri
dövdük siyah diye kızılderilileri demirle örse koyupta
dahada gittik.
gelenlerde oldu batıdan yana pasifikten pearl harbora
çekik gözlüler kamıkaze intihar uçaklarının adıydı
onlar putperestler kendimizce hiçte caiz değil
aradığımız şey İ Ç İ M İ Z D E içimizde
sürekli koşan bir at
ne su içebilir
ne otlayabilir sadece çat diye çatlayarak ölebilir