Geri Döndüm Şiiri - Selver Güvercin

Yıllardır kuytu köşemde
Sessiz sakin uyumuştum
Kimse görmeden kendimce
Küçük küçük hayaller kurmuştum

Karanlığın içinde bir ışık görür gibi oldum
Zannettim ki yıllar sonra onu buldum…
Hayalmiş,
Buda anladım hayalmiş
Hayal değil korkunç bir yalanmış
Ayağa kalkmak için
Uzanmıştım ya hayalinin peşinden
Öyle bir yıkıldım ki
Kemiklerim birbirine geçti…
Görmek istedikçe kaçtın
Duymak istedikçe sustun
Kaç, kaç cehennemin ta körüne kaç
Sus,
Kıyamete kadar sus,
Mahşere kadar sus
Ben ağladım, sen ağlayama
Düğüm düğüm olsun boğazın
Hıçkırıkların dizilsin boğazına
Akamasın gözyaşların…
Çalmak istedim gitarımı
Çalamadım
Buz gibi, ceset gibi geldi elime
Soğumuşum, nefret ettim
İstersen gel bağır kulağımın dibinde,
“Seni seviyorum diye”
Dinlemiyorum seni, duymuyorum.
Soğumuşum, nefret ettim
Ve akılsız başıma kahrettim…
Derler ki
Büyük nefretlerin ardında
Büyük aşklar yatar
Yalan
Vallahi yalan
Ben senden nefret ederken
Aşkımı ve hayatımı kaybettim.

Çok istemiştim bir zamanlar
Bir kez beni sevdiğini
Dudaklarından duymayı
En azından mezarımın başında
Gelip söylemeni
İstemiyorum artık bundan sonra
Cehennemin ta körüne kadar yolun var
Nereye gidersen git
Senden nefret ettim
Ve akılsız başıma kahrettim…

Belki bir daha yazmam
Belki gitarımı da çalmam
Senle onları da gömdüm
Bunları hiç yaşamamış gibi
Sildim ve toprağa gömdüm
Silik, basit,
Ama mutlu bir hayata
Geri döndüm…

Eylül 2006 Ankara