Ah anne,
Anlamamıştır bile,
Yokluğumu deyip de,
Su serpmişsin gönlüne,
Ama yine yanıldın, yine yanlışsın,
Üstelik kor düşürdün yine,
Benim bezgin yüreğime!
Lütfen sus, sus artık beni dinle, anne!
Haklısın,
Yüz üstü bırakıp gittiğinde,
Muhtaçtım daha sütüne,
Nasıl anlayabilirdim ki,
Terk edildiğimi kendi kaderime...
Ama erdiğimde sensiz ilk güne,
Çok üşümüş,
Çok susamış,
Çok acıkmıştım,
Üstelik hiç uyuyamamıştım.
Bunları da anlayamaz mıydım;
Anlayamaz mıydım bunları da anne?
Haklısın
Bilemezdim, kusur kimde,
Paylaşamadığınız ne...
Ve terk edilmeyi hak edecek kadar,
Benim suçum, kusurum ne?
Hala bilmiyorum anne,
Neydi, seni benden koparan ne?
Ama herhalde ben de bilirdim gülmeyi,
Ben de bilirdim herhalde ağlamayı,
Ben de insan evladıydım herhalde.
Nasıl bırakıp gittin, beni nasıl terk ettin anne?
Sensiz yaşayamam yavrum, derdin,
Seni bir gün görmesem,
Sesini duymasam,
Öpüp koklamasam yaşayamam, derdin.
Haklısın, sözlerini anlamazdım.
Ama gözlerin değiverse,
Nasıl parlardı mahmur gözlerim,
Senden başkasını görmediğini,
Hiç fark etmedin mi?
Sahi gözlerimin de anne?
Geziyorsa sevgiyle ellerin yanaklarımda,
Saç, kulak, diz ya da ayaklarımda,
Nasıl kıkırdardım keyiften,
Hiç duymadın mı anne?
Ve yüzümde nasıl güller açardı,
Hiç öyle güzelini, gördün mü anne?
Dokunmaya görsün narin parmakların,
Minicik ellerime,
Avuçlarımdan kurtulabilir miydi?
Onu da mı hatırlayamadın anne!
Neyse sen anlamasan da beni,
Anlardım ben senin ne dediğini,
Anlardım be anne!
Ve öyle güvenir,
Öyle inanırdım ki sana
Senin tek sevincin,
Tek derdin benim sanırdım...
Herhalde güvenmeyi, inanmayı olsun becerirdim,
Becerirdim herhalde be anne!
Yokluğunda anne,
Ne korkudan büyümüş gözlerimi görenler oldu,
Ne yüreğime akıttığım gözyaşlarımı...
Çünkü gittiğinde kendi gözlerimle,
Bakamıyordum daha dünyaya;
Onun için gören olmadı,
Gözlerimin yollarda kaldığını da...
Evet, gittiğinde bilmezdim yine,
Sene kaç, mevsimlerden ne?
Ay, gün, saat, dakika, hatta an ne?
Evet, şimdi de bilmiyorum,
Ne zaman dönersin, bilmiyorum...
Sadece bekliyor,
Seni bekliyorum sadece,
Geri dön, dön artık, dön be anne!
Bu şiirin videosuna
http:video.mynet.com/necipzeybek/Geri-Don-Anne/1280477/
adresinden ulaşabilirsiniz.
ŞİİRİN SES KAYDINI İNDİRENLERE UYARI
Üç kayıt bir birinin devamıdır farklı kayıtlar değildir.Kayıt tek seferde geçekleşmediği için bu yol izlenmştir.
Necip ZeybekKayıt Tarihi : 31.7.2008 08:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:Görev yaptığım okulda öğrencilerimin oldukça fazla sayıda olanının boşanmış ailelerin çocuları ya da benzer noktaya yaklaşmış ailelerin çocukları olduğunu görünce, anne babaları düşündürmek ve onlara mesaj vermek adına bu şiiri kaleme aldım.Ve şiir dinletisinde öğrencilere dramatize ettirerek velilere sundum.Elbette, ilk öğrenimimi yetiştirme yurdunda yapmış olmamın bazı iç gözlemler biriktirmemi sağlamıştır.Ancak şükür Allah'a ki ben, bu duyguları birebir yaşayan bir çocukluk yaşamadım.
Büyük bir ilgi, heyecan ve hüzünle okuduğum dizeler, yüreğimin tam da bam teline dokunarak kanattı yeniden azgın kanayışlarını...
Değerli şaire, güçlü ve sorumlu kaleme saygı ve dostlukla...
TÜM YORUMLAR (8)