Sen gideli ay mı oldu Yoksa Yıl mı?
Sen söyle Kadınım kaç asır eder yokluğun?
Kimsesiz gibiyim bu koca şehirde
Ağlamaklı her adımım
Sensizim...
Gecelerim daha bir karanlık sensizken
Yastığımdaki kokun yetmiyor içimdeki boşluğa
Her eşya batıyor, dokunduğum her şey seni hatırlatıyor
Anılar canlanıyor bir den gözlerimde,
Hıçkırıklara boğuluyorum
Kadınım; özlüyorum…
Alışırım sandım
Geçer sandım
Yanıldım Kadınım
Sensiz sanki hayat durdu
Saat 06:30
Günlerden hep Perşembe
Kapıdan çıkıp gidişin atıyor kalbimde
Hükmedemiyorum ellerime, dizlerime, kendime
Düşüp kalıyorum olduğum yere,
Çözülüyorum işte sensizlikten
Utanıyorum, kimseye seslenemiyorum,
Kalbim acıyor
Kadınım; Dayanamıyorum…
Her zil sesine sen diye koşuyorum
Duyduğum her ses için yalvarıyorum Allah’a gelen sen ol diye
İçim acıyor umudum kırılıyor her seferinde
Söyle Kadınım sensiz yaşabilir mi bu adam?
Bu beden daha kaç nefes alır?
Geri dön Kadınım
Geri dön Her şeyim
Ne olur geri dön…
Kayıt Tarihi : 6.6.2010 15:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)