Geri Dön Şiiri - İbrahim Yıldız

Biraraya gelişlerimizde gözbebeklerimizde büyüyen ışığı geri istiyorum
Aramıza kimler girdiyse ayrımsız hepsini sahiplerine gönder
Onlar senin değildiler,zaten hiç olmadılar
Üç günlük yabancıların hangisinin göğsüne başını yaslarken yüreğinle sokuldun
Hangisinde sevdayı uyandırabilmek için vazgeçtin uykularından
Yalnız bana değil kendine de yalancısın
Oysa en yalın yüzündü benimle sevişen sabaha en yakın karanlıklarda
Bu aşka nöbet tutan özlemleri özledim
Geri dön

Üvey aşklar yaşıyoruz kendi öz sevdamızın yerine
Senin açtığın yaralara başka tenlerin tuzu basılsın ister misin
Dönmezsen,en hazırlıksız anımda kimbilir kim seçilmiş yumuşacık sözler fısıldayacak kulağıma
Tek başaranın sen olacağından kuşku duymadığım mutluluk eylemleriyle
Göğün sana tapuladığım kanatlarına koyacak beni yeniden
Ya ben ne kadar koruyabileceğim birşeyleri
Bir yabancının seni seviyorumlarımı çalmasına nasıl duyarsız kalacaksın
Beni sevgi savaşlarının orta yerinde yanlız bırakma
Geri dön

Dost kalma provası yaptığımız o akşam vakti
Hiç ustalaşmayacak bir fotoğrafçının parmakları kadar acemiydik
Belki de ilk kez sevgimizi yenecek kadar deliydik
Oysa kimseyi beni sevdiğin kadar sevmedin sen
Ve kimse sevmedi seni benim kadar biliyorsun
Kimse benim gibi birebir dokunmadı sana
Şimdi ayrılık bile kendisi olmaktan aciz aramızda
Bekleyiş bizden de yorgun
Geri dön