Gereksiz Şiiri - Mesut Sav

Biraz Nazım vardır içimde.
Benim bağırasım gelir;
Piraye! Piraye! Piraye! diye.
Biraz Ahmed Arif gibi,
Hasretinden prangalar eskittim.
Yusufçuk gibi,
Beni de göğsünde acılarla soğurmuş annem.
Sanki evlat diye bir taş doğurmuş.
Ne kadar kalabalık ruhum,
Ne kadar yalnız.
Mahzende unutulmuş gibiyim,
Kimsesiz ve sahipsiz.
Ne yazsam,
Ne söylesem yersiz.
Biraz ben gibi,
Her şey gereksiz.